தவறவிடாதீர்கள்..!உடனே பதிவு செய்யுங்கள்

எதிரே வர­வி­ருக்கும் பொதுத்­தேர்­தலில் கூட்­ட­மைப்பு அதிக ஆச­னங்­களைப் பெற்று கடந்த கால அர­சி­யலை விட பலம் பொருந்­திய ஒரு கட்­சி­யாக விளங்­கு­மென கூட்­ட­மைப்பின் ஒரு சாராரும் இல்லை. கடந்த காலத்­தை­விட இம்­மு­றைத்­தேர்­தலில் அதிக நெருக்­க­டி­களை சந்­திக்க வேண்டி வரு­மென கூட்­ட­மைப்பின் மறு­சா­ராரும் பந்­தயம் கட்டும் நிலையில் கூட்­ட­மைப்பின் ஒருங்­கி­ணைப்புக் குழுக்­கூட்டம் நடை­பெ­றாமல் ஒத்­தி­வைக்­கப்­பட்­டுள்­ளது.

கடந்த ஜனா­தி­பதி தேர்தல் முடி­வு­களைத் தொடர்ந்து கூட்­ட­மைப்பின் அர­சியல் எதிர்­காலம் சூன்­ய­மா­கி­யுள்­ளது என்ற அபிப்­பி­ரா­யமும் விமர்­ச­னங்­களும் முன்­வைக்­கப்­பட்­டு­வரும் நிலை­யி­லேயே கூட்­ட­மைப்பு பங்­காளிக் கட்­சி­க­ளுக்கு இடையில் சல­ச­லப்­பான ஒரு நிலை உரு­வா­கி­யுள்­ள­தாக பேசப்­ப­டு­கி­றது.

விடு­தலைப் புலி­களின் தலைவர் பிர­பா­கரன் தமிழ்க் கட்­சி­களை ஒன்றிணைத்து தமிழ்த் தேசியக் கூட்­ட­மைப்­பென்ற ஒன்றை உரு­வாக்­கி­ய­போது அதற்கு ஒரு பரந்து பட்ட நோக்கம் இருந்­த­தாக கூறப்­பட்­டது. ஆயு­தப்போர் வியா­பித்­தி­ருந்த நிலையில் சர்­வ­தேச அளவில் ஓர் பல­மான ஆளுமை மிக்க அர­சியல் தளம் உரு­வாக்­கப்­பட வேண்­டு­மென்ற எதிர்­கால தேவை அவ­சியம் கருதி அது உரு­வாக்­கப்­பட்­ட­தாக கூறப்­பட்­டி­ருந்­தது.

முள்­ளி­வாய்க்கால் யுத்­தத்­துக்குப் பின் தமிழ் மக்­களின் ஒட்­டு­மொத்த அர­சியல் பொறுப்பும் கூட்­ட­மைப்­புக்கு தாரை வார்த்துக் கொடுக்­கப்­பட்­டது. இதில் தெரிந்தோ, தெரி­யா­மலோ அல்­லது மறை­மு­க­மா­கவோ, நேர­டி­யா­கவோ கூட்­ட­மைப்­பின் தலைமைப் பொறுப்பு தமி­ழ­ரசுக் கட்­சிக்கு பார­தீ­னப்­ப­டுத்­தப்­பட்­டி­ருந்­தது. யுத்தம் மெள­னித்தபின் இடம் பெற்ற ஜனா­தி­பதித் தேர்­த­லாக இருந்­தா­லென்ன பொதுத் தேர்­த­லாக இருந்­தா­லென்ன. தமிழ் மக்­களின் ஆபத்து வாய்ந்­த­வன­ாக தமிழ்த் தேசியக் கூட்­ட­மைப்பு கரு­தப்­பட்­டது. இதன் கார­ண­மா­கவே 2010ஆம் ஆண்டுக்குப் பின்னர் நடை­பெற்ற அனைத்து தேர்­தல்­க­ளிலும் கூட்­ட­மைப்பு கைநீட்டிக் காட்­டி­ய­வர்­க­ளுக்கு வாக்­க­ளித்து வெற்­றி­பெறச் செய்யும் கைங்­க­ரியம் கொண்­ட­வர்­க­ளாக வட–கிழக்கு மக்கள் காணப்­பட்­டார்கள்.

துர­திர்ஷ்­ட­வ­ச­மாக 2010ஆம் ஆண்டு இடம்­பெற்ற ஜனா­தி­பதி தேர்­த­லின்­போது தமிழ் மக்கள் தீர்­மா­னிக்கும் சக்­தி­க­ளாக கணப்­ப­டா­த­போதும் பொதுத் தேர்­தலில் கூட்­ட­மைப்­புக்கு  பலம் பொருந்­திய ஆணையை வழங்­கி­யி­ருந்­தார்கள். இந்த தேர்தல் காலத்­திலும் அதன் பின்­னுள்ள போக்­கிலும் கட்­சிக்குள் ஏற்­பட்ட உள்­ளக முரண்­பா­டு­களோ அல்­லது வீம்­புத்­தன்­மையோ சில தரப்­பினர் கூட்­டுக்குள் இருந்து வெளி­யேறிக் கொண்­டனர்.

இவ்­வெ­ளி­யேற்­றத்­துக்கு பல கார­ணங்­களும் நியா­யங்­களும் கற்­பிக்­கப்­பட்­டாலும் சில பிடி­வா­தங்­களும் முரண் நிலை­களும் கட்­சியின் பலத்தை பல­வீ­னப்­ப­டுத்த வைக்­கப்­பட்ட ஆப்­பாக ஆகி­விட்­டது என பலரை கவ­லை­ய­டைய வைத்­தது.

இந்த தேர்­தலைத் தொடர்ந்து கூட்­ட­மைப்பு பதி­யப்­பட வேண்­டு­மென்ற கோரிக்கை முன்­வைக்­கப்­பட்­டது. இதை குறித்­த­வொரு தரப்­பினர் முன்­வைத்­தாலும் கூட்­ட­மைப்­புக்கு நெருக்­கடி நிலை­யொன்றை மேற்­படி கோரிக்கை உரு­வாக்­கி­யது என்­பது உண்­மையே. ஆனால் இக்­கோ­ரிக்­கையை நிறை­வேற்றும் தோரணை காணப்­ப­ட­வில்­லை­யென்ற கருத்தே மலிந்து காணப்­பட்­டது. 

மட்­டக்­க­ளப்பு, ஊற­ணியில் நடை­பெற்ற 14ஆவது மாநாட்டில் பின்­வரும் வகை­யி­லான கருத்­தொன்று முன்­வைக்­கப்­பட்­டி­ருந்­தது. 10 ஆண்­டு­க­ளுக்கு முன் எமது இனத்தின் விடு­தலைப் போராட்டம் இருந்த அன்­றைய காலச் சூழ­லுக்கு இசை­வாக வர­லாறு எமது கட்­சிக்கு ஒரு புதிய அர­சியல் பாத்­தி­ரத்­தையும் தந்­தது. தமிழ்த் தேசியக் கூட்­ட­மைப்பு என்ற குடையின் கீழ் கொள்கை ரீதி­யாக ஒன்றிணைந்த தமிழ் அர­சியல் கட்­சி­களை தலை­மை­யேற்று நடத்தும் பாத்­தி­ரமே அது. அந்த புதிய கூட்­ட­மைப்பின் தலைமைக் கட்­சி­யாக இலங்கை தமி­ழ­ரசுக் கட்­சியே இன்­று­வரை இருந்து வரு­கி­றது. அவ்­வாறே அது என்றும் இயங்­கி­வரும் இலங்கை தமி­ழ­ரசுக் கட்­சி­யான எமக்­குத்தான் அதி­கூ­டிய ராஜ்­ஜிய அதி­கா­ரமும் அனைத்­து­லக சமூ­

கத்தால் வழங்­கப்­ப­டு­கி­றது. இந்த ராஜ்­ஜிய அங்­கீ­காரம் தமிழ்த் தேசியக் கூட்­ட­மைப்­புக்கும் ஏற்­பு­டை­ய­தா­கவும் உரித்­து­டை­ய­தா­கவும் கூட பரி­ண­மித்­துள்­ளது. இவ்­வா­றான சூழ்­நி­லையில் கூட்­ட­மைப்பை  ஒரு தேர்தல் கட்­சி­யாக அங்­கீ­க­ரிப்­பது இப்­போ­தைய சூழலில் அவ­சி­ய­மற்­றது என்ற கருத்து  திரை­ம­றைவில் பேசப்­பட்ட விட­யங்­க­ளாக இருந்­தது. பதிவு செய்­யப்­பட வேண்­டிய அவ­சியம் பற்றி கோரிக்­கை­யா­ளர்­க­ளாலும் அவ­சி­ய­மற்­றது என்­பது பற்றி மெள­ன­மான வாசிப்­பா­கவும் இருந்­தது. இருந்த போதிலும் 2011ஆம் ஆண்டு காலப்­ப­கு­தி­வரை கூட்­ட­மைப்பின் சம­நிலை செய­லா­ளர்­க­ளாக பங்­காளிக் கட்­சி­களைச் சேர்ந்த சுரேஷ் பிரே­மச்­சந்­திரன் செல்வம் அடைக்­க­ல­நாதன், எம்.ஏ. சுமந்­திரன் ஆகியோர் இருந்­துள்­ளனர்.

எதிர்­வரும் 2020 ஏப்ரல் மாத­ம­ளவில் நடை­பெ­ற­வி­ருக்கும் பொதுத்­தேர்­த­லின்­போது தமிழ்த் தேசியக் கூட்­ட­மைப்பு கடந்த காலங்­களை விட வட–கிழக்கில் அதிக ஆச­னங்­களைப் பெற்று தனது பலத்தை நிரூ­பிப்­பது மாத்­தி­ர­மன்றி மக்­களின் காத்­தி­ர­மான ஆணை­யையும் பெறும் என்ற தனது எதிர்­பார்ப்­பையும் தீர்க்­க­த­ரி­ச­ன­மான நம்­பிக்­கை­யையும் தலைவர் இரா.சம்­பந்தன் தெரி­வித்­தி­ருப்­ப­தா­க கூறப்படுகின்றபோதும் புளொட் அமைப்பின் தலைவர் தர்­ம­லிங்கம் சித்­தார்த்தனும் ரெலோ கட்­சியின் தலைவர் செல்வம் அடைக்­க­ல­நாதனும் அதற்கு  மறுப்பு தெரி­விக்கும் வகையில் அவ்­வா­றில்லை எதிர்­வரும் தேர்­தலில் கூட்­ட­மைப்­பி­ன­ரா­கிய நாம் அதி­கூ­டிய நெருக்­க­டி­களை சந்­திக்க வேண்­டி­வரும் என்ற யதார்த்­தத்­தையும் எடுத்­து­ரைத்­துள்­ளனர்.

இவை­யி­ரண்டும் முரண்­பட்ட கருத்தா அல்­லது  நேரொத்த கருத்தா என்­பதை இன்­றைய நிலையில் எந்த அள­வுகோல் கொண்டும் தீர்­மா­னிக்க முடி­யாது என்­பது ஒரு­பு­ற­மி­ருக்க கடந்த கால உண்­மை­க­ளி­லி­ருந்து பெறப்­படும் அனு­மா­னங்களைக் கொண்டு  புரிந்து கொள்­வது இல­கு­வாக இருக்­கலாம். அன்­றைய இலங்கைத் தமி­ழ­ரசுக் கட்­சி­யி­லி­ருந்து இன்­றைய கூட்­ட­மைப்பு வரை தமிழ் மக்­களின் ஆணை என்­பது மூன்­று­வகை கால­கட்­டங்­களைக் கொண்­டது.

ஆரம்ப காலத்தை சமஷ்டி கட்சி அல்­லது இலங்கை தமி­ழ­ர­சுக்­கட்­சி­யென்றும் 1977 முதல் தமிழர் விடு­தலை கூட்­ட­ணி­யென்றும் 2002 ஆம் ஆண்­டுக்குப் பின் அது தமிழ்த் தேசியக் கூட்­ட­மைப்பு என்றும் மூன்று பரி­ணா­மங்­களைக் கொண்­ட­தாக இருந்து வந்­துள்­ளது.

ஒவ்­வொரு காலப் பிறப்­பிலும் செல்­வாக்குப் பெற்ற கார­ணிகள் வெவ்­வே­றாக இருந்­ததும் சூழ்­நி­லை­களும் அர­சியல் பண்­பு­களும் மாறு­பட்­ட­தாக காணப்­பட்ட கார­ணத்­தினால் பாரா­ளு­மன்ற ஆச­னங்­களும் மாறு­நிலை அடைந்­துள்­ளன.

பெற்ற ஆச­னங்கள்

ஆண்டு  ஆச­னங்கள்

1952 02

1956 10

1960 15

1965 14

1970 13

த.வி. கூட்­டணி

1977  18

1989 த.வி.கூ. 10

      ஈரோஸ் 12 = 22

1994 த.வி.கூ. 05

2000 த.வி.கூ. 05

     ரெலோ 03

அ.இ.த.கா. 01

2001 கூ.வி.கூ. 15

2004 த.தே.கூ. 22

2010 த.தே.கூ. 14

2015 த.தே.கூ. 16

மேலே எடுத்­துக்­காட்­டிய தர­வு­களின் அடிப்­ப­டையில் பார்க்­கும்­போது இலங்கை தமி­ழ­ரசுக் கட்சி ஆரம்­பித்து முதல் முதல் 1952ஆம் ஆண்டு தேர்­தலில் நின்­ற­போது 2 ஆச­னங்­களைப் பெற்றுக் கெண்ட நிலையில் 1976 மே 14ஆம் திகதி வட்­டுக்­கோட்டைத் தீர்­மா­னத்தை தொடர்ந்து 1977 ஆம் ஆண்டு இடம்­பெற்ற பொதுத் தேர்­தலில் தமிழர் விடு­தலைக் கூட்­ட­ணி­யென்ற  கட்சி நாமத்தின் கீழ் வட கிழக்கில் 18 ஆச­னங்­களைப் பெற்­றி­ருந்­தது.

1978 ஆம் ஆண்டு புதிய அர­சியல் யாப்பு உரு­வாக்­கப்­பட்டு விகி­தா­சார பிர­தி­நி­தித்­துவ முறையின் கீழ் விருப்பு வாக்கு  அறி­முகம் செய்­யப்­பட்ட காலத்தில் 1989 கூட்­டணி 10 ஆச­னங்­க­ளையும், யாழ்ப்­பா­ணத்தில் 9, வன்னி 1, திரு­கோ­ண­மலை 2 உட்­பட ஈரோஸ் கூட்டு 12 ஆச­னங்­க­ளையும் பெற்ற நிலையில் மொத்­த­மாக கூட்­டணி ஈரோஸ் அமைப்பு 22 பாரா­ளு­மன்ற ஆச­னங்­களைப் பெற்­றி­ருந்­தது.

கூட்­ட­மைப்பு தோற்­று­விக்­கப்­பட்டு 2004 ஆம் ஆண்டு தேர்­தலில் போட்­டி­யிட்ட வேளை விடு­தலைப் புலி­களின் பலத்த அனு­ச­ரணை கார­ண­மாக மீண்டும் 22 ஆச­னங்கள் கைப்­பற்­றப்­பட்­டன. இவை அனைத்­துமே வர­லாற்றுத் தர­வுகள்.

இப்­போது கூட்­ட­மைப்பின் பங்­கா­ளிக்­கட்­சி­க­ளான புளொட் மற்றும் ரெலோ அமைப்பின் தலை­வர்­க­ளான சித்­தார்த்தன் மற்றும் செல்வம் அடைக்­க­ல­நாதன் ஆகி­யோரின் கருத்­துப்­பற்றி சிறிது நோக்­கு­வது பொருத்­த­மா­ன­தாக இருக்கும். 

கடி­ன­மான நெருக்­க­டி­களை கூட்­ட­மைப்பு சந்­திக்க வேண்­டிய ஒரு­கா­ல­கட்­டத்தில் நாம் இருக்­கிறோம் என்ற கருத்து அவர்­களால் தெரி­விக்­கப்­பட்ட கருத்­தாக காணப்­ப­டு­கி­றது. அவர்­களின் ஆதங்­கத்தின் பிர­காரம் தமிழ்த் தேசியக் கூட்­ட­மைப்பு வட–கிழக்கை தள­மாகக் கொண்டு இயங்கி வரு­கின்ற கட்­சி­யாகும். அவ்­வ­கையில் வட–கிழக்கே வெற்­றியைத் தீர்­மா­னிக்கும் களம் என்­பது யாவரும் அறிந்­தது. 

இதே­வேளை வடக்கின் அர­சியல் கள நிலை­க­ளுடன் கிழக்கின் போக்­கு­களை ஒப்­பிட்டு பெரி­ய­ளவில் சம­தன்மை காண முடி­யாது. குறிப்­பாக 2015ஆம் ஆண்­டுக்குப் பின்­னுள்ள அர­சியல் கலா­சா­ரமும், கார­ணி­களும் மாறு­பட்ட நிலையில் வளர்த்­தெ­டுக்­கப்­பட்டு வரு­கின்­றன என்ற யதார்த்­தத்தை யாரும் மறுத்­து­ரைக்க முடி­யாது. 

முதலில் வடக்கு திசையின் மீது பார்­வையைச் செலுத்­து­வோ­மானால் வடக்கில் இன்­றைய அர­சியல் களத்தில் பல்­வேறு கார­ணிகள் செல்­வாக்கு செலுத்த தொடங்­கி­விட்­டன. தமிழ்த் தேசியக் கூட்­ட­மைப்­புக்கு எதி­ரான மாற்றுக் கட்­சிகள் உரு­வாக்­கப்­பட்­டுள்­ளன. உதா­ர­ண­மாக, முன்னாள் வடக்கு மாகாண முதல் அமைச்சர் சி.வி.விக்­னேஸ்­வரன் தலை­மை­யி­லான தமிழ் மக்கள் கூட்­டணி (2018) முன்னாள் வட­மா­காண அமைச்சர் அனந்தி சசி­தரன் (2018) ஈழத்­த­மிழர் சுயாட்சிக் கழகம். இதே போன்றே வட–­கி­ழக்கு மாகாண முன்னாள் முத­ல­மைச்சர் வர­த­ராஜப் பெருமாள் ஒரு கட்­சியை உரு­வாக்­கி­யுள்ளார். 

ஏலவே கஜேந்­தி­ர­குமார் பொன்­னம்­ப­லத்தை தலை­வ­ராகக் கொண்ட, தமிழ்த் தேசிய மக்கள் முன்­னணி மற்றும் சுரேஸ் பிரே­மச்­சந்­திரன் தலை­மை­யி­லான ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப். போன்ற கட்­சிகள் தமிழ்த்­தே­சியக் கூட்­ட­மைப்பின் போட்டிக் கட்­சி­க­ளாக தலை­நி­மிர்த்திக் கொண்டு நிற்­கின்­றன. இதே­வேளை ஐக்­கிய தேசியக் கட்­சியில் போட்­டி­யிட்டு பாரா­ளு­மன்றில் பிர­தி­நி­தித்­துவம் வகித்துக் கொண்­டி­ருக்கும் விஜ­ய­கலா மகேஸ்­வரன், சுதந்­திரக் கட்சி ஆத­ர­வா­ள­ரான இரா­ம­நாதன் அங்­கஜன் போன்­ற­வர்­களின் செல்­வாக்­கையும் குறைத்து மதிப்­பிட முடி­யாது. 

இது தவிர டக்ளஸ் தேவா­னந்தா தலை­மை­யி­லான ஈழ மக்கள் ஜன­நா­யக கட்சியும் ஒரு ஆசனத்தை கொண்டுள்ளது. இவ்­வா­றான சிக்­கலும் நெருக்­க­டி­களும் சவாலும் நிறைந்த நிலையில் தமிழ்த் தேசியக் கூட்­ட­மைப்பு தன்னை சுதா­க­ரித்துக் கொள்­வ­தற்கு எத்­த­கைய பயில்­வான்­க­ளுடன் மோத வேண்­டி­யுள்­ளது என்­பதை கருத்தில் கொள்­ளாமல் இருக்க முடி­யாது. 

ஏலவே வடக்கைப் பிர­தி­நி­தித்­து­வப்­ப­டுத்­து­கின்ற கூட்­ட­மைப்பு பாரா­ளு­மன்ற உறுப்­பி­னர்கள் மீது மக்கள் சக்­திக்கு உள்ள வெறுப்பு அதி­ருப்­தி­யென்­பது வெளிப்­ப­டுத்­தப்­பட்டு வரு­கின்­றன. 

இருந்­த­போ­திலும் ஆளு­மை­யுள்ள ஒரு சில பாரா­ளு­மன்ற உறுப்­பி­னர்­களின் கெட்­டித்­த­ன­மென்­பது பிழை­க­ளையும் தவ­று­க­ளையும் நிவர்த்தி செய்து வரு­கின்­றது என்று கூறலாம். வன்னி நிலை­மைகள் இன்­னு­மொரு போக்கு கொண்­ட­தாக காணப்­ப­டு­கி­றது. இவற்­றை­யெல்லாம் நிவர்த்தி செய்யும் பரி­கா­ரத்­தில்தான் எதிர்­பார்ப்­பு­களும் நம்­பிக்­கை­களும் ஈடேறிக் கொள்ள முடியும். 

வட­–கி­ழக்கு 29 பாரா­ளு­மன்ற உறுப்­பி­னர்கள் கொண்ட மாகா­ணங்­க­ளாகும். அதில் யாழ். 07, வன்னி 06, மட்­டக்­க­ளப்பு 05, அம்­பாறை 07, திரு­கோ­ண­மலை 04 இதில் யாழ். தேர்தல் தொகுதி 2018ஆம் ஆண்டு கணக்­கின்­படி 5,29,239 வாக்­கா­ளர்­களும் வன்னித் தேர்தல் மாவட்டம் 2,53,058 வாக்­கா­ளர்­க­ளையும் கொண்­டது. சில சம­யங்­களில் 2019ஆம் ஆண்டு புள்ளி விப­ரங்கள் சிறிய மாற்­றங்­களைக் கொண்­ட­தாக இருக்­கலாம். இதில் யாழ். மாவட்ட தேர்தல் தொகு­தியில் 7 உறுப்­பி­னர்­களே தெரிவு செய்­யப்­பட முடியும் என்­பதை கணக்கில் வைத்துக் கொண்டு வாய்ப்­பாட்டின் வழி கணித்துக் கொள்ள வேண்­டி­யது அனு­ப­வத்­தையும் அறி­வையும் அடிப்­ப­டை­யாகக் கொண்­டது. இது­போலவே வன்னி மாவட்­டத்தின் தேர்தல் தொகு­தியும் கணக்­கிட்டுப் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும். 

கிழக்கு மாகாணம் மூவின மக்­களும் சம அளவில் வாழும் மூன்று தேர்தல் தொகு­தி­களைக் கொண்­டது. அவை முறையே திரு­கோ­ண­மலை (4), மட்­டக்­க­ளப்பு (5), அம்­பாறை (7) என்­ப­ன­வாகும். மூன்று தேர்தல் தொகு­தி­க­ளி­லி­ருந்தும் மொத்­த­மாக 16 உறுப்­பி­னர்கள் தெரிவு செய்­யப்­ப­ட­வேண்டும். வடக்கு மாகா­ணத்­தைப்­போன்று புதிய கட்­சி­களின் தோற்றம் இடம்­பெ­றா­த­போதும் சிவில் அமைப்­புக்கள் சமூக அமைப்­புக்கள் அர­சியல் புத்­தி­ஜீ­வி­களின் செல்­வாக்­குக்கு உட்­பட்ட மாகா­ண­மாக கிழக்கு மாகாணம் காணப்­ப­டு­கி­றது. 

இங்­குள்ள நிலை­மை­களில் பிர­தேச கட்­சிகள் தேசியக் கட்­சிகள் ஆகி­ய­வற்றின் போட்டித் தன்மை வலுப்­பெற்ற பிர­தே­ச­மாகும். தமிழ் மக்­களின் வாக்கு வங்­கி­களை பங்கு போடு­வ­தற்கு பிர­தேச கட்­சிகள் செல்­வாக்கு செலுத்தும் அதே­வேளை தேசியக் கட்­சி­களும் ஊடு­ருவல் செய்­வதன் கார­ண­மாக தமிழ் வாக்­கா­ளரின் வாக்­க­ளிப்பு பிரிந்து செல்லும் தன்மை கொண்­டது. 

குறிப்­பாக, திரு­கோ­ண­மலை, அம்­பாறை போன்ற மாவட்­டங்­களில் வாழும் தமிழ் மக்கள் தமிழ்த் தேசியக் கூட்­ட­மைப்பை கூடி­ய­ளவு ஆத­ரிக்­கின்­ற­போதும் தேசியக் கட்­சி­க­ளான ஐக்­கிய தேசியக் கட்சி, சுதந்­திரக் கட்சி ஆகிய கட்­சி­க­ளுக்கு ஆத­ரவு நல்கும் நிலை­மை­களும் காணப்­ப­டு­கின்­றன. இதன் கார­ண­மாக ஒரு­சில தேர்தல் காலத்தில் தமிழ் பிர­தி­நி­தித்­துவம் இல்­லா­மற்­போன நிலை­மை­க­ளையும் மறந்­து­விட முடி­யாது. 

உதா­ர­ண­மாக 2000ஆம் ஆண்டு இடம்­பெற்ற பொதுத்­தேர்­தலின் போது ஐக்­கிய முன்­னணி திரு­கோ­ண­மலை மாவட்­டத்தில் மூன்று ஆச­னங்­க­ளையும், ஐக்­கிய தேசியக் கட்சி ஒரு ஆச­னத்­தையும் பெற்றுக் கொண்ட ஒரு கார­ணத்­தினால் தமிழ் மக்­க­ளுக்­கான பிர­தி­நி­தித்­துவம் இல்­லா­மற்­போ­னது. இலங்­கையின் முத­லா­வது தேர்தல் தொடக்கம் 11ஆவது தேர்தல் வரை 53 வருட வர­லாற்றில் தமிழ்க் கட்­சிகள் தமது பிர­தி­நி­தித்­து­வத்தை மாவட்­டத்தில் பெற­மு­டி­யா­மற்­போன தேர்­த­லாக 2000ஆம் ஆண்டு தேர்தல் இருந்­துள்­ளது. 

இத்­தேர்­தலில் கூட்­டணி பெற்ற 10.58 வீத வாக்­குடன் ஈ.பி­.டி.பி. 3.40, வீத வாக்­கையும் அகில இ.தமிழ் காங்­கிரஸ் 2.82 வீத வாக்­கையும் ரெலோ கட்சி பெற்ற வாக்கு உட்­பட சேர்த்துப் பார்த்­தால்­கூட பிர­தி­நி­தித்­து­வத்தைப் பெற­மு­டி­யாத அள­வுக்கு வாக்­க­ளிப்பு பெரும் வீழ்ச்சி கண்ட தேர்­த­லாக 2000ஆம் ஆண்டு தேர்தல் பதி­வா­கி­யுள்­ளது. இந்த தேர்­தலில் தமிழர் விடு­தலைக் கூட்­டணி வேட்­பா­ளர்­க­ளாக நிறுத்­தப்­பட்­ட­வர்கள் சட்­டத்­த­ரணி கா.சிவ­பாலன், சே.ஸ்ரீஸ்­கந்­த­ராஜா, செ.பத்­ம­நாதன் (ஈழத்து நாதன்), ஒ.வர்­ண­கு­ல­நாதன், ரி.இரா­ம­மூர்த்தி, சாகுல் ஹமீட், அ.பர­சு­ராமன் ஆகியோர் நிறுத்­தப்­பட்­டி­ரு

ந்­தார்கள். 

கிழக்கு மாகா­ணத்தில் முஸ்லிம் கட்­சி­களின் செல்­வாக்கு கணி­ச­மாக இடம்­பெற்ற ஒரு மாகாணம் ஸ்ரீ லங்கா முஸ்லிம் காங்­கிரஸ், அகில இலங்கை மக்கள் காங்­கிரஸ், தேசிய காங்­கிரஸ் என்­ப­வற்­றுக்கு கணி­ச­மான வாக்கு வங்­கிகள் இருந்து வரு­கி­ற­போதும் ஐக்­கிய தேசியக் கட்சி, ஸ்ரீலங்கா சுதந்­திரக் கட்சி ஆகி­ய­வற்றின் பாரம்­ப­ரிய ஆத­ர­வா­ளர்கள் உள்ள ஒரு மாகா­ண­மா­கவும் கிழக்கு மாகாணம் காணப்­ப­டு­கி­றது. 

இவற்­றுடன் இன்­றைய நிலையில் கிழக்கு மாகா­ணத்தில் குறிப்­பாக, மட்­டக்­க­ளப்பு மற்றும் அம்­பாறை மாவட்­டங்­களில் தமிழ்த் தேசியக் கூட்­ட­மைப்பின் மீதுள்ள அதி­ருப்­திகள் காழ்ப்­பு­ணர்ச்சி கார­ண­மாக மக்­களின் விரக்­தியை சாத­க­மாக பயன்­ப­டுத்தும் நிலை கார­ண­மாக, சில சமூக அமைப்­புக்கள் பிர­தேச அமைப்­புக்கள் பின்­னணி வகிக்கும் சில மாற்­றுக்­கட்­சி­களின் வளர்ச்சி கார­ண­மாக போட்டி நிலை­மைகள் வலுத்துக் கொண்டு வரு­கின்­றது என்ற கசப்­பான உண்­மை­யையும் ஆராய்ந்து பார்க்க வேண்டிய அவசியம் இருக்கிறது. 

கடந்த ஜனாதிபதி தேர்தலைத் தொடர்ந்து தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் அரசியல் எதிர்காலம் சூன்யமாகி வருகிறது என்ற விமர்சனங்கள் முன்வைக்கப்பட்டு வருகிற நிலையில் இதை மீளாய்வு செய்துபார்க்க வேண்டியது தவிர்க்க முடியாத ஒரு விடயமே. காரணம் மக்கள் மத்தியில் காணப்படும் அதிருப்திகளும் விரக்திகளும் இக்கருத்தை உண்மையாக்கலாம். 

இவற்றுடன் காணாமல் ஆக்கப்பட்டோர் பிரச்சினை, அரசியல் கைதிகளின் விடுதலை விவகாரம், வேலைவாய்ப்பு இன்மை, கிராமங்கள் அபிவிருத்திப் பார்வையில் அகப்படாமை, பொது மக்களின் சில கோரிக்கைகள் உதாசீனப்படுத்தப்பட்டமை போன்றவற்றுக்கு அப்பால் நல்லாட்சி அரசாங்கத்தால் கூட்டமைப்பு ஏமாற்றப்பட்டமை, பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்கவை பாதுகாக்கும் நடவடிக்கையில் கூட்டமைப்பு நடந்து கொண்டமை போன்ற இன்னோரன்ன காரணிகள் மக்கள் மத்தியில் கூட்டமைப்பு மீதான நம்பிக்கைகளையும் விசுவாசத்தையும் குறைத்துக் கொண்டு விட்டதாகவே மக்களின் அபிப்பிராயங்கள் விரவியுள்ள நிலையில் இத்தகைய விமர்சனங்களும் கண்டனங்களும் இடம்பெறுவது வழமையே. 

எதிர்வரும் பொதுத் தேர்தல் தொடர்பில் கூட்டமைப்பு மிகச் சிறந்த யுக்திகளையும் மதிநுட்பங்களையும் பயன்படுத்த வேண்டிய தேவையுள்ளது என்பது சாதாரண ஒரு குடிமகனும் புரிந்து கொள்ளக் கூடிய விடயம். எது எவ்வாறு இருந்த போதிலும் பொதுத் தேர்தலை மிகச் சிறந்த முறையில் கையாளத் தவறும் பட்சத்தில் இரண்டு தசாப்த காலத்துக்கு மேல் தமிழ் மக்களும் அதன் தலைமைகளும் பாரிய நெருக்கடிகளை சந்திக்க வேண்டிவரும். இவற்றை வெற்றிகொள்ள வேண்டுமாயின் அனைத்து தமிழ்த் தரப்பினரும் ஒன்றுபட வேண்டிய மார்க்கமே சிறந்ததாக இருக்க முடியும்.