தவறவிடாதீர்கள்..!உடனே பதிவு செய்யுங்கள்

குமார் சுகுணா

பாடசாலை கல்வியை கற்க வேண்டிய சிறுமிகள் வீட்டு வேலைக்கு அமர்த்தப் படுவதும் அவர்கள் மர்மமான முறையில் உயிரிழப்பதும் இறுதியில் அது தற்கொலை என்று மூடப்படும் சம்பவங்களும்  மலையகத்தில் தொடர்ந்து நடந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றன.

எத்தனையோ வீதி நாடகங்கள், கூட்டங்கள்  என விழிப்புணர்வுகள் தொடர்ந்து  ஏற்படுத்தப்பட்டு கொண்டுதான் இருக்கின்றன. ஆனால் சிறுமிகள் வீட்டு வேலைக்கு அனுபப்படுகின்ற நடவடிக்கைகள் நிறுத்தம் இன்றி தொடர்ந்து நடைபெற்று வருகிறது.

கசப்பு என்­றாலும் சில உண்­மை­களை நாம் ஏற்றுத்தான் ஆக­வேண்டும்.

கொழும்­புக்கு  வீட்டு வேலைக்கு, கடை வேலைக்கு என்று மலை­யக சிறுவர்கள்  அழைத்து செல்­லப்­ப­டு­வது அல்­லது பெற்­றோர்­க­ளினால் விரும்பி  அனுப்­பப்­­ப­டு­வது என்­பது புதிய விடயம் அல்ல.

மலை­ய­கத்தை பொருத்­த­வ­ரையில் 70களில் இருந்து இன்று வரை இருக்­கின்ற மாறா  நிலைத்தான் கொழும்­பு வேலை. 10, 12 வயது நிரம்­பி­ய­வுட­ன்  அல்­லது அதற்கு குறைந்த வய­து­டைய பிள்ளைகள்  கொழும்­புக்கு வேலைக்­காக அழைத்துச் செல்­லப்­ப­டு­வது வழமை. ஆண் பிள்­ளைகள் கடைத்­தெ­ருக்­களில் ஹோட்­டல்­களில்  சாப்­பிட்ட கோப்­பை­களை கழு­வு­வது. மேசை­களை துடைப்­பது பொட்­டளம் கட்­டு­வது போன்ற வேலை­க­ளிலும் பெண்­பிள்­ளைகள் வீட்டு வேலைக்கு அமர்­த்­தப்­ப­டு­வதும் வழமை. அது போல படிப்பை இடை­ந­டுவே விட்டு விட்டு கொழும்பை  நோக்கி குறிப்­பாக ஆடைத்­தொ­ழிற்­சா­லையில் வேலைக்கு செல்லுப­வர்­களும் அதிகம். இது போன்ற சம்­ப­வங்­க­ளுக்கு  தர­கர்­களை மட்டும் குறை கூற முடி­யாது. அவர்­க­ளுக்கு பணம் மட்­டுமே  ஆசை. இதனை ஒரு தொழி­லாக செய்­­ப­வர்கள்.

பெற்­றோர்கள்தான்  தங்­க­ளது பிள்­ளை­களின் எதிர்­கா­லத்­துக்கு  முழு பொறுப்­பு­க்கு ரி­ய­வர்கள். ஆனால் அந்த பொறுப்பை பலரும் சரி­வர செய்­வ­தில்லை என்­பதே உண்மை .  அறிவு குறைந்த பெற்­­றோர்கள் இது போன்ற நட­வ­டிக்­கையில் ஈடு­ப­டு­கின்­றனர்.   ஆனால் கல்வி அறி­வு­ள்ள ஒரு சமூக அந்­தஸ்த்து உள்ளவர்கள் தங்களது வீட்டில்  சிறு­­மிகளை வேலைக்கு  அமர்த்­துவது  குற்றமே

தற்போது வீட்டுவேலைக்கு சென்ற இடத்தில் நீச்சல் தடாகத்தில் விழுந்து உயிரிழந்த மஸ்கெலியா சிறுமி தொடர்பிலான செய்திகள் வெளிவந்த வன்னம் உள்ளன.

மஸ்கெலியா, மொக்கா கீழ்ப்பிரிவு தோட்டத்திலுள்ள 16 வயதான ரமணி என்ற சிறுமி ஆறு மாதங்களுக்கு முன்னர் வீட்டு வேலைக்கு அமர்த்தப்பட்டுள்ளார்.

பிரபல அரசியல்வாதி ஒருவரின் உறவினர் ஒருவரின், கம்பஹாவில் உள்ள வீட்டிலேயே பணி புரிந்துள்ளார். சுமார் 6 மாதங்கள் வரை அங்கு வேலைசெய்து வந்த நிலையில் கடந்த 19 ஆம் திகதி உயிரிழந்துள்ளார். நீச்சல் தடாகத்தில் விழுந்து மூச்சு திணறல் ஏற்பட்டதாலேயே மரணித்துள்ளார் எனக் கூறப்படுகின்றது.

விசாரணைகளின் பின்னர் சடலம் உறவினர்களிடம் கையளிக்கப்பட்டு. இறுதிக்கிரியைகள் நடைபெற்றன.

உயிரிழந்த சிறுமியின் தந்தை அவரை சிறுவயதிலேயே விட்டு சென்றுள்ளார். தாயும் மறுமணம் முடித்துள்ளார். இதனால் மாமாவின் அரவணைப்பிலேயே இவர் வளர்ந்து வந்தார் என ஊர் மக்கள் தெரிவிக்கின்றனர். சிறுமியின் மரணம் தொடர்பில் உண்மை கண்டறியப்பட வேண்டும் என மக்கள் கோரிக்கை விடுக்கின்றனர்.  இப்போது சமூக வைலத்தளங்களில் இதுதான் பேசுப்பொருள்.

ஆனால், சில மாதங்களுக்கு முன்னர் இதேபோன்ற சம்பவம் டயகம சிறுமிக்கு ஏற்பட்டதை யாரும் அத்தனை எளிதில் மறந்து விட முடியாது. டய­க­ம பிர­தே­சத்தை சேர்ந்த சிறுமி முன்னாள் அமைச்சர் ரிஷாத்தின் வீட்டில் வைத்து தீ காயங்­க­ளுக்கு உள்­ளான நிலையில்  மருத்­து­வ­ம­னையில் அனு­ம­திக்­கப்பட்டு சிகிச்சை பல­னின்றி உயி­ரி­ழந்தார்.  

அவ­ரது பிரேத பரி­சோ­தனை அறிக்­கையில் பல­முறை பாலியல் துஷ்பிர­யோ­கத்­துக்கு உள்­ளாக்­க­பட்­டமை தெரி­ய­வந்­ததை அடுத்து இந்த விடயம் முழு நாட்­டிலும் பாரிய அதிர்­வ­லை­களை ஏற்­ப­டுத்­தி­யது. இதனை  சமூகங்க­ளுக்கு இடை­யி­லான பிரச்­சி­னை­க­ளாக  சிலர் தூண்டி விட்டதனை கூட பார்த்தோம். குறிப்­பாக சமூ­க­லைத்­த­ளங்­க­ளில் சிறு­மிக்கு எதி­ரான மன நிலை­யி­லும் பல பதி­வுகள் கார­சார விவா­தங்கள் நடை­பெ­ற்றன. இறுதியாக அந்த  விடயம் என்ன ஆனது என்றே தெரியாமல் அப்படியே மூடிப்போனது.

இப்போது அதேபோல மீண்டும் ஒரு சம்பவம். தாய் மறுமணம் செய்வதெல்லாம் அவர்களது சொந்த விடயம். ஆனால் ஒரு குழந்தையை பெற்று வளர்க் முடியாது, அவளது சிறு பராயத்தை அழித்து அவர்களை வீட்டு வேலைக்கு அனுப்பி அந்த உழைப்பில் தன் வயிற்றை வளர்பவர்கள் இருப்பது வேதனை. வறுமை என்றெல்லாம் இதனை காரணம் காட்டி யாரும் தப்பிக்க முடியாது. மலையகத்தில் இருக்கின்ற வளங்கள் அனுராதபுரத்திலோ முல்லைதீவிலோ இல்லை. மக்கள் கடும் உழைப்பில்தான் வாழ்க்கை நடததுகின்றனர். அங்கு சிறுவர்களை யாரும்  வீட்டு வேலைக்கு  அனுப்பு கின்றார்களா என்றால் இல்லை.  இது போன்ற சம்பவங்கள் மலையகத்தில் மட்டுமே பதிவாகுவதனை நாம் தொடர்ந்து பார்க்கின்றோம்.

 உண்மையில் அந்த பிள்ளைகள் என்ன பாவம் செய்தது.. அவர்களது சிறுபராயத்தை அழித்து பாலியல் துஷ்பிரயோகத்துக்கு உட்படுத்தல்.. அல்லது வேறு ஏதோ வகையில் துன்புறுத்தல்களை செய்து இறுதியாக அடையாளங்களை மறைந்து நீரிலோ,தீயிலோ, தூக்கிலோ ஏதோ ஒரு வகையில் அந்த பிஞ்சுகளை நசுக்கி விடுகின்றனர்.  தமது பிள்­ளைகள் சிறப்­பாக இருக்க வேண்டும் என நினைக்­கின்ற பெற்றோர் ஏனைய பிள்­­ளை­களை அச்­சு­றுத்துவது வேலைக்­கார்­க­ளாக பாவிப்­பது எல்லாம் எத்­தனை கொடு­மை­யான விடயம் என உணர வேண்டும்.

டயகம சிறு­மியின் மர­ணத்­தின் போது  மலை­யக அர­சியல்­வா­தி­களின் அறிக்­கை­களில் வறுமை கார­ண­மாக பிள்­ளைகள் வேலைக்கு அனுப்­ப­­டு­வ­தாக கூறினர். இந்த வறு­மையை மூன்று தலை­மு­றை­யாக மாற்ற முடி­யாது உள்­ளமை அர­சி­யல்­வா­தி­களின் தவ­றுதான்.

தேயிலைத்  மட்­டுமே  தொழில் என்று இருந்தவர்­களின் பிள்­ளைகள் படிக்­கா­மலா இருக்­கி­ன்­றனர். அல்­லது சாப்­பிட கூட முடி­யாத வறு­மை­யிலா இருக்­கின்­றனர். யோசித்து பார்க்க வேண்­டும் .

100 வரு­டத்­துக்கு முன்­­னர் நமது பாட்டன் உழைப்­ப­தற்­காக  இந்த நாட்­டுக்கு வந்தான். அவன் வந்த போது இருந்த ஒரு ஆரோக்­கிய மன­நி­லைக்­கூட இன்று இருப்­ப­வர்­க­ளி­டம் இல்லை.  

குடும்ப வறுமை என்­பதை இக்­கா­ல­கட்­டத்தில் ஏற்­றுக்­கொள்­ளவே முடி­யா­து. என்­னைக்­கேட்டால்  மலை­யக மக்க­­ளுக்கு விழிப்­பு­ணர்வு என்­பது மிக குறைவு. இதனை ஏற்­ப­டுத்தக் கூடிய கட்­ட­மைப்பு மலை­ய­கத்தில் இல்லை என்றே கூறுவேன்.

சிறுவயது திருமணங்கள். அது சில காலத்தில் புளித்து போக மீண்டும் இன்னொன்று.. ஆனால் பிறக்கும் பிள்ளைகள் அந்தோ கெதி. பாட­சாலை செல்ல வேண்­டிய வயதில் ஒரு பிள்­ளை­யை பாட­சா­லைக்கு அனுப்ப வேண்டும் என்­பது பெற்­றோ­ருக்கு இருக்க வேண்­டிய சரா­­சரி அறி­வாகும். பெற்­றோ­ராக ஒரு உயிரை உரு­வாக்­கு­வது என்­பது வெறும் கடமை அல்­ல. அந்த உயிரை இந்த சமூ­கத்­தி­ற்கு மிக சிறந்த பொக்­கி­ச­மாக கொடுக்க வேண்டும். அந்த குழந்­தைக்கு தேவை­யா­னதை செய்து கொடுக்க கூடிய திறனை முதலில் வளர்க்க வேண்டும். அதை விடுத்­து கல்­யாணம்.. பிள்­ளை­கள் அவ்­வ­ள­வு­தான்பா வாழ்க்கை என்று வாழ்­வது நன்­றல்ல.

கொழும்­புக்கு சிறு­வர்கள் வேலைக்கு சென்று திரு­விழா, தீபா­வளி போன்ற நாட்­களில் ஊர்­களில் செய்யும் அளப்­ப­றை­களை நாம் பார்த்­தி­ருப்போம். இது நமக்கு அளப்­ப­றை­யாக தெரிந்­தாலும் சக சிறு­வ­னுக்கோ இளை­­ஞ­னுக்கோ ஈர்ப்­­பையும் ஆசை­யையும் தூண்­டி­விட்­டு­விடும். அவனும் இவர்­களை போல கல­ர் கல­ராக புத்தாடை .. கையில் கைப்­பேசி  என்று வலம் வர விரும்பி கொழும்பை நோக்கி ஓடுவர். கொழும்பில் படிக்க வேண்­டிய வய­தில் எச்சில் கோப்பை  கழுவும் சிறுவர்கள் ஊருக்கு வரும் போது பிர­மிப்­பாக தெரி­வார்கள். இதனை பார்த்து சக சிறு­வர்­களும் அவர்­க­ளது பாணியை பின் தொடர்ந்து கொழும்பை நோக்கி செல்­வது வழமையான­தா­கி­விட்­டது.

பெற்­றோர்­க­ளுக்கு நம்மால்  மூளைச்­ச­ளவை செய்ய முடி­யா­வி­டினும் கூட இந்த சமூ­கத்தின் நாளைய தூண்­க­ளான அந்த பிள்­ளை­க­ளை வழி­ந­டத்த வேண்­டிய பொறுப்பு ஆசி­ரி­யர்­க­ளிடம் உண்டு அல்­லவா... இல­வச கல்­வி­யான அரச கல்­வியை பிள்­ளைகள் தொடர­மு­டி­யாமல் இடை­வி­­டு­வ­தற்கு யார் காரணம் என்று யோசித்­து பார்த்தால் சமூ­கத்தின் அத்­தனை பேரும்தான்.

 அடுத்­தது அர­சியல் வாதிகள், வாய்­வ­லிக்க பேசு­வார்கள் கைவ­லிக்க அறிக்கை விடு­வார்கள். இத்­தனை வருட அர­சியலில் கல்­வியின் முக்­கி­யத்­து­வத்தை ஏன் அவர்­களால் மலை­ய­கத்­துக்கு  புகுத்த முடி­யாமல் போனது... இதனை விட மலை­யகம் மலை­யகத்தின் படித்த சமூகம் என்று ஒரு­சா­ரார். புத்­தி­ஜீ­விகள் என்று கூறிக்­கொ­ள்ளும் அவர்கள்  பின் தங்­கிய நிலையில் உள்ள  மலை­யக மாண­வர்­க­ளுக்கு கல்­வியின் முக்­கி­யத்­துவம் பற்றி ஏதா­வது ஒரு விழிப்­பு­ணர்வை ஏற்­ப­டுத்­தி­ய­து­ண்டா... அல்­லது கல்வி கற்­ப­தற்­கான வச­தி­களை ஏற்­ப­டுத்­தி­ய­துண்டா...

எனவே இது போன்ற சம்­ப­வங்கள் மலை­ய­கத்தில் ஏற்­ப­டு­வ­தற்கு காரணம் அந்த சமூ­கமே தவிர வேறு யாரும் அல்ல.

கொழும்­பில் பல இடங்­களில் நீங்கள் பார்க்­கலாம். சிறு­மிகள் வீட்டு வேலைக்­கு அமர்த்­தப்­ப­டு­கின்­றார்கள். அங்­கேயே  சிறு­மிகள் பூப்­பெ­ய்த எத்­தனை சம்­ப­வங்கள் பார்த்திரு­கிக்றோம். அதே வயது சிறுமி தன் வீட்­டில் உள்ளபோதிலும் அவ­ளுக்கு வேலைக்­கார பெண்­ணாக இந்த சிறுமி இருக்க வேண்டும். அந்த வீட்டு எஜ­மா­னர்­­களின்  வக்­கி­ரத்­த­ன­மான மனம்­ சி­று­வர்­களை வேலைக்கு ஏற்­றுக்­கொள்­கி­றது. அது­மட்டும் அல்ல அந்த சிறு­மிகள் பாலியல் துஷ்­பி­ர­யோ­க­ங்­க­ளுக்கு உள்­ளா­கு­கின்ற சந்­தர்­பங்­களும் உள்­ளன. தனக்கு எதி­ராக ஒரு பாலியல் துஷ்­பி­ர­யோகம் ஏற்­ப­டும் போது அதனை எதிர்­கொள்ள கூடிய அறி­வுக்கூட  சிறு­மிக்கோ, யுவ­திக்கோ இல்­லாமல் இருப்­பது எத்­தனை வேத­யைான விட­யம்.

சமூக வலைத்தள பதிவுகளும் அரசியல் வாதிகளின் அறிக்கைகளும் சில காலம் இவ்வாறு உயிரிழக்கும் சிறுமிகளை பேசு பொருளாக மாற்றும். பின்னர் அப்படியே மறந்து போகும் என்பது மறுக்கமுடியாத உண்மை.  

 இது தொடர்பில் பேசி­னால் பேசிக்­கொண்டே இருக்­கலாம். ஆனால் பேசு­வதால் எந்த பயனும் இல்லை. தீர்­வு­கள்தான் முக்­கியம். அந்த தீர்வை நோக்கி மலை­யக சமூ­கத்தை இழுத்­துச்­செல்­லுங்கள். நூறு­வ­ரு­ட­மாக  வறு­மையை பேசுகின்ற அர­சியல் தலை­மைகள் அதனை மாற்­றும் வழியை ஏற்­ப­டுத்த வேண்டும். இன்று படித்து .விட்டு வேலை­யின்றி எத்­தனை மலை­யக இளைஞர் , யுவ­திகள் இருக்­கின்­றனர். எந்த பட்­ட­தா­ரிக்­கா­வது படித்­த­தற்­கான பிடித்த வேலை கிடைக்­கின்­றதா.. மலை­யக்தின்  சில அர­சியல் வாதிகள் தமது இலா­பத்­திற்­காக   உயர்­தர கல்வி தகு­தியை சரி­வர பூர்த்தி செய்­யா­த­வர்­களை கூட ஆசி­ரி­யர்கள் ஆக்­கி­னார்கள்.   சிறந்த தொழில் வாய்ப்­பினை மலை­ய­கத்தில் பெற்­றுக்­கொ­டுக்­கா­த­தது யாரு­டைய குற்­றம்.

படி ­படி என்று கல்­வியை திணிக்­க முடி­யாது . வெறு­மனே வாயால் கூறவும் முடி­யாது. படித்து அவன் தேர்ந்­தெ­டுக்க வேண்­டிய துறை.. அந்த இலக்கு அவ­னது கண்­க­ளுக்கு தெரிந்­தி­ருக்க வேண்டும். அந்த இலக்கு தன்­னையும் தனது சமூ­கத்­தையும் மாற்றும் என்ற நம்­பிக்கை பெற்­றோர்­க­ளுக்கும் வர வேண்­டும். அப்­படி ஒரு மாற்றம் மலை­ய­க­த்தில் ஏற்­பட்டால் மாத்­தி­ரமே சிறு­வர்கள் வேலைக்கு அமர்த்­தப்­படும் நிலை மாறும். இல்லாவிட்டால் நாம் என்ன எழுதினாலும் பேசினாலும் சிறுவர்களை வேலைக்கு அமர்த்துவதை நிறுத்துவது என்பது நாய்வாலை நிமிர்த்த முனைவது போன்றதாகவே இருக்கும்.